Poreklo

Lavanda je rod biljaka iz porodice Lamiaceae. Rasprostranjena je širom Mediterana, pa sve do Afrike i jugoistočnih predela Indije. Rod lavandi uključuje jednogodišnje i višegodišnje vrste, travolike vrste i grmove. Kako se radi o vrlo široko rasprostranjenoj kulturi, koja se širom sveta gaji mahom u dekorativne svrhe, ali i za komercijalnu upotrebu, lavandu neretko srećemo kako samoniklo raste u prirodi. Postoje brojne vrste lavande, koje su nastale međusobnim oprašivanjem zbog sadnje više vrsta unutar istog vrta ili zasada.

 

Lekovitost

Lavanda se koristi više od 2000 godina. Pretpostavlja se da reč lavanda dolazi od rimske reči lavare, što znači prati. Stari Rimljani su se kupali u mirisnim kupkama u koje su dodavali lavandino ulje. Koristili su i sušenu lavandu kod crkvenih obreda i prilikom porođaja. Grci su isto koristili lavandu, ali više u medicinske svrhe. Poznati grčki lekar i botaničar Dioscorides koristio je njene lekovite sposobnosti u ublažavanju smetnji pri disanju i kao prirodni laksativ.

Lavanda je za vreme londonske kuge u 18. veku korišćena kao zaštita od infekcije na taj način što su je ljudi stavljali ispod nosa i tako disali. Lavanda je takođe bila korisna za vreme prvog i drugog svetskog rata, gde se je koristila kao sredstvo protiv bola i kod previjanja rana kao zaštitu od infekcija.

 

Priprema hrane

Postoji 25-30 različitih vrsta lavande, a neke od njih su: prava lavanda (Lavandula officinalis, sinonimi: L. vera, L. angustifolia), širokolisna lavanda (Lavandula spica, sinonim: L. latifolia) španska lavanda (Lavandula stoechas, čita se “stehas”) lavandini (Lavandula x hybrida), npr. hvarski lavandin.

Konzumiranje čaja od lavande ili kapi koje sadrže ekstrakt biljke, može pomoći kod tegoba u probavnom sistemu, kao što su prekomerno lučenje želudačne kiseline, bolovi u stomaku i nadutost. Lavanda opušta mišiće, te na taj način ublažava grčeve, zahvaljujući delovanju glavnog sastojka eteričnog ulja – linalolu.